درباره نقاشی های زینب موحد
نویسنده: ونداد زمانی، مجله مرد روز
نقاشان ایرانی، بویژه در ۱۰ سال گذشته به اشکال مختلف و خستگی ناپذیر در حال به تصویر کشیدن شرائط غیرعادی پیرامون خود هستند. اعتراض، دهن کجی، اغراق در فرم، رمز و راز و حتی فرار عمدی به سمت موضوعات انتزاعی، از جمله تدابیری است که با خلاقیت تمام در صحنه نقاشی ایران و در عرصه بین المللی ابراز شده است.
مجموعه آثار زینب موحد که همین اواخر در گالری های مختلف تهران با عنوان « همانطور که هست» به روی صحنه رفته از یک نظر، در نوع خود، تفاوت هنرمدانه جدیدی در لایه های هر بار غنی تر شونده نقاشی ایرانی تهیه دیده است.
زینب موحد با وجود آنکه موضوعِ قابل روئیت « اجحاف به زنان» در نقاشی هایش حضور اساسی دارد اما در کنار آن با تمام توان از حق ِ خلق زیبایی و لطلافت زنانه آثارش ذره ای نکاسته است.
او توانسته است از طریق آرامش خطوط، فضای سرشار از رنگ، غلبه روشنایی در فضای تابلوها و سادگی و متانت فیگور زنانِ در درون تابلوها، آثار زیبایی بیافریند.
چون در مثَل مناقشه نیست از یک نمونه تاریخی و موفق از اصرار یک هنرمند نقاش برای خلق زیبایی ها در ورای سنت و محدودیت تعبیه شده مطرح می کنم تا توضیح شفاف تری ارائه دهم از دستاوردی که زینب موحد به آن نائل شده است.
نقاش معروف رنسانس در شمال اروپا « یان ون آیک» شهرتش را مدیون خلق تصاویر به شدت مذهبی و کلیشه ایی برای دربار اشراف قدرتمند شمال اروپا بویژه دربار بورگاندی بود. اشراف و شاهزادگان ثروتمندی که بدون کمترین اعتقاد، غرقِ تجمل مذهبی بودند.
بخش اصلی قدرت هنرمندانه یان وان آیک در این نهفته بود که نه تنها روح کلیشهِ اجبارانه نقاشی مذهبی را در باشکوهترین وجه ممکن تصویر کرد بلکه بر همان اساس، به خلقِ تصویر صمیمانه از ایمان مذهبی رسید. ایمانی که اصلا در سطح شعور مذهبی اشراف هلند و شمال فرانسه نمی گنجید.
زینب موحد نیز در تابلوهای بسیار زیبایش اجازه نداد که شرائط ناهنجاری که بر زنان درون تابلوها اعمال شده است حرف اصلی را بزنند. آثار او از همه ترفندهای تکنیکی استفاده کرد تا بتواند یک لایه نقاشی آزاد و زیبا، در درون نقاشی که مجبور به کشیدن آن شده است بیافریند
About Zeynab Movahed’s Paintings
Author: Vandad Zamani
Zeynab Movad’s recent art work “As It Is“ has been on the walls of many galleries in Iran’s capital Tehran.
There is a profoundly new approach in her work that separates Movahed’s works from the dominant genres that have existed in Iranian Art scene in the last two decades.
The limited ways of artistic expression that the authorities allow Iranian Artists, were a very influential fact to push the artists toward the symbolism and even all kinds of post modern presentations.
Zeynab Movahed, in this regard, acted differently by creating two conceptual layers in her new collection. She emphasizes women’s suppression by depicting faceless figures but none the less gathers all her technical ability to show their beauty as best as she can.
Her attempt reminds me of an early Renaissance artist Jan van Ayke who became famous for painting portraits of aristocrats in Philip the Good’s court.
Jan van Ayke didn’t care that those rich religious landlords had nothing to do with his spiritually religious artworks. He created his art works based on his own personal belief.
Zeynab Movahed created art works that not only satisfies the authorities’ values but also went beyond their pretentious principles. She was able to capture Iranian female’s subtle beauty and dignity while depicting her undignified and suppressed life .